അമ്മ.... എന്റെ അമ്മ...!!!!

അങ്ങനെ എനിക്ക് മറ്റൊരമ്മയെ കൂടി കിട്ടി. അവിചാരിതമായി ഒര്‍ക്കുട്ടില്‍ കണ്ടുമുട്ടിയ സുഹൃത്തിനെ കൂടുതല്‍ പരിചയപ്പെട്ടപ്പോള്‍ അവിടെ നിന്നെനിക്ക് കിട്ടിയത് ഒരമ്മെയെ കൂടി ആയിരുന്നു. ആ സുഹൃത്തിന്റെ അമ്മയെ ഞാന്‍ അമ്മയെന്ന് ആദ്യം വിളിച്ചത് ഒരു ബഹുമാനം കൊണ്ടായിരുന്നു. പിന്നെ ആ അമ്മയുമായി കുറെ നേരം ചാറ്റില്‍ സംസാരിച്ചപ്പോള്‍ ഞാനിടക്ക് അറിയാതെ കണ്ണു തുടക്കേണ്ടി വന്നു. എന്റെ അമ്മ തന്നെയാണിതെന്ന് എന്റെ മനസ് പറഞ്ഞു. ഇടക്കെപ്പോഴോ മോനെ എന്നു വിളിച്ചപ്പോള്‍, ഞാനറിയാതെ വീണ്ടും കണ്ണു നിറഞ്ഞു. പിന്നെ എന്റെ ബ്ലോഗില്‍ അമ്മ വീണ്ടൂം എഴുതി... “മോനേ... ...................................................
.................................. എല്ലാം നല്ലതിനെന്നു കരുതുക...!”

എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, എന്റെ സ്വന്തം അമ്മക്ക് പകരം വയ്ക്കാനാര്‍ക്കുമാവില്ലെന്നറിയാം. എന്നാലും ചില അമ്മമാര്‍, ഇങ്ങനെ അമ്മയാവാനായി പിറന്നവരാണെന്ന് തോന്നും. അമ്മ എന്ന പദത്തിനര്‍ത്ഥം മനസിലാക്കുന്ന ചില അമ്മമാര്‍. മാതൃത്വത്തിന്റെ പര്യായങ്ങള്‍. ഈ ഓര്‍മ്മയും ഞാന്‍ അമ്മക്കായി സമര്‍പ്പിക്കുന്നു... എന്റെ അമ്മക്കായി... പിന്നെ എല്ലാ അമ്മമാര്‍ക്കുമായി....!!!

== * ===== * ===== * ===

ഒരു മഴക്കാലം. ഞാനന്ന് നാലാം ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുന്നു. അന്നും പതിവു പോലെ ഞാന്‍ സ്കൂളില്‍ പോയി. രാവിലെ വീട്ടില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ നല്ല ജലദോഷം ഉണ്ടായിരുന്നു. മൂക്ക് ചീറ്റാന്‍ ഒരുഗ്രന്‍ തൂവാല അമ്മ പോകറ്റില്‍ ഇട്ട് തന്നിരുന്നുവെങ്കിലും... അതിന്റെ ആവശ്യമൊന്നും എനിക്ക് തോന്നിയില്ലാ. പകരം നല്ല ഒന്നാന്തരം കിര്‍ലോസ്കര്‍ പമ്പിന്റെ പവറില്‍ മൂക്ക് ഇടക്കിടെ വലിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതില്‍ ഒരു പ്രത്യേക ആനന്ദം കണ്ടെത്തി നടക്കുന്ന സമയം. അന്ന് ഉച്ചയൂണിന്റെ നേരം. ചോറും ഉണ്ട്... കിണറ്റിന്‍‌കരയില്‍ ചെന്ന് വെള്ളം കോരി പാത്രോം കഴുകി. കുറച്ച് വെള്ളം കുടിക്കേം ചെയ്തു. അപ്പോഴാണൊരു തമാശ എന്റെ ശ്രദ്ധയില്‍ പെട്ടത്.

ഞാന്‍ വായിലൂടെ കുടിക്കുന്ന വെള്ളം പകുതിമുക്കാലും ദേയ് മൂക്കിലൂടെ പുറത്തേക്ക് പോരുന്നു. കേള്‍ക്കുന്നവര്‍ക്കൊരു തമാശയായി തോന്നാം. അന്നെനിക്കും ആദ്യം അങ്ങനെ തോന്നി. പിന്നെയാണ് അതിന്റെ സീരിയസ്സ്നസ്സ് മനസിലായത്. എന്തു കുടിച്ചാലും അതിതാ മൂക്കിലൂടെ ഇങ്ങ ഒഴുകി പോരും. അതിപ്പോ പച്ചവെള്ളമാണോ ചായയാണോ കാപ്പിയാണോ എന്നൊന്നും നമ്മന്റെ ഈ മൂക്കിന് നോട്ടമില്ലാ. എന്തു കുടിച്ചാലും.. ദേയ് പോരണു മൂക്കിലൂടെ. ജലദോഷം മാറിയെന്നത് വേറൊരു സത്യോം.

പിറ്റേന്നാണ് ഞാന്‍ വീട്ടില്‍ അമ്മയോട് കാര്യം പറയണത്. അമ്മ ആദ്യം വിശ്വസിച്ചില്ലാ. പിന്നെ കാണിച്ചപ്പോ അമ്മയും എല്ലാവരും നടുങ്ങി. അപ്പച്ചനാകെ വേവലാതിയായി. അപ്പച്ചന്റെ പുന്നാരമോനാ ഞാന്‍. പക്ഷെ പാവം അപ്പച്ചനന്ന് ആകെ കിടപ്പിലായിരുന്ന അവസ്‌ഥേലാരുന്നു. അതുകൊണ്ട് ഒന്നും ചെയ്യാനും മേലാത്ത അവസ്ഥ. എന്തായാലും അന്ന് തന്നെ എന്നെയും കൊണ്ട് അമ്മ പാലാക്കടുത്ത് ഭരണങ്ങാനം മേരീഗിരി ആശുപത്രിയില്‍ കൊണ്ടു പോയി. ഡോക്ടറേ കണ്ടു. പക്ഷെ അവര്‍ എന്നെ അവിടെ അഡ്മിറ്റ് ചെയ്യാന്‍ തയ്യാറായില്ലാ.

അമ്മയുടെ ആധി പിന്നെയും കൂടി. അവിടുത്തെ ഡോക്‍ടര്‍മാര്‍ ഞങ്ങളെ കോട്ടയം മെഡിക്കല്‍ കോളേജിലേക്ക് പറഞ്ഞ് വിട്ടൂ. എന്നേയും കൂട്ടി പിറ്റേന്നാണ് അമ്മയും ഞാനും കൂടി കോട്ടയത്തിന് പോകുന്നത്. കോട്ടയത്ത് കുട്ടികള്‍ക്കായി പ്രത്യേകം ഒരു മെഡിക്കല്‍ കോളേജു ഉണ്ട്. അവിടെയാണ് ആദ്യം ചെന്നത്. അവിടെ നിന്ന് അവര്‍ മെയിന്‍ മെഡികല്‍ കോളേജിലേക്ക് പറഞ്ഞു വിട്ടു.

ഒന്നും മനസിലാവാത്ത എനിക്ക് അത്ര വലിയ ഒരു സീരിയസ്സ് ആയിട്ടൊന്നും തോന്നിയില്ലാ. പക്ഷെ അമ്മയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം... കൂടുതല്‍ കൂടുതല്‍ തളരുകയായിരുന്നു. എന്നാലും അമ്മ പിടിച്ചു നിന്നു. അവിടെ ചെന്ന് ഡോക്ടറെ കണ്ടു. പല പല ഡോക്ടര്‍മാര്‍ കേട്ട പാതി കേള്‍ക്കാത്ത പാതി അത്ഭുത അസുഖക്കാരനെ കാണാന്‍ ഓടി വന്നു. അര്‍ക്കും എന്താണ് അസുഖമെന്ന് മാത്രം പറയാന്‍ കഴിയുന്നില്ലാ. പറയുന്നുമില്ലാ.

എന്തായാലും എന്നെ അപ്പോള്‍ തന്നെ അവിടെ അഡ്മിറ്റ് ചെയ്തൂ. ഒരു കട്ടിലില്‍ മൂന്നും നാലും അസുഖക്കാരാണ് തമ്പടിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഹോ.. അതൊരു വല്ലാത്ത അവസ്ഥ തന്നെ. പിന്നെ കുറെ സമയം കഴിഞ്ഞ് എനിക്ക് പ്രത്യേകം മുറി സജ്ജമായി കിട്ടി. ഡോക്ക്‍ടര്‍മാര്‍ പലരും എന്നെ വന്ന് കണ്ടു. അമ്മയുടെ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്കൊന്നും ഒരു ഡോക്ക്‍ടര്‍ക്കും ഉത്തരം തരാനായില്ലാ. എന്താണെന്റെ മകന്റെ അസുഖമെന്ന സ്വഭാവികമായ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരം “ഞങ്ങള്‍ അതാണ് കണ്ടുപിടിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്” എന്നായിരുന്നു.

രക്തം, മലം, മൂത്രം, അങ്ങനെ എല്ലാം തന്നെ സൂക്ഷ്മമായി പരീക്ഷണത്തിലൂടെ കടത്തി വിട്ടെങ്കിലും, അതൊക്കെ എന്നും പോകുന്ന പോലെ തന്നെയല്ലാതെ ഒന്നും പ്രത്യേകതയില്ലാന്നായി. പിന്നെയായിരുന്നു ഒരു വല്ലാത്ത കുത്തിയെടുപ്പ്. നട്ടെലില്‍ വലിയ സൂചി കടത്തി വിട്ട് മജ്ജയില്‍ നിന്നോ മറ്റോ വെള്ളമെടുക്കുന്ന രീതി. ഹോ... അസഹനീയം...!! ഒന്നല്ലാ... രണ്ടല്ലാ... മൂന്ന് തവണയാണ് കുത്തിയത്...!! അത് ആവശ്യമായിരുന്നോ അതോ കിട്ടാഞ്ഞിട്ടാണോ ആവോ... അറിയില്ലാ. ആ സൂചി മുതുകിലൂടെ കയറിയപ്പോള്‍ ഉണ്ടായ എന്റെ അലര്‍ച്ച.. അത് കോട്ടയം മെഡിക്കല്‍ കോളേജിനെ ഒന്നടങ്കം പേടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടാവാം. ആരൊക്കെ പേടിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും... ഒരു വാതില്‍‌പുറ അപ്പുറെ ശ്വാസമടക്കി പിടിച്ച് വാവിട്ട് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു കൊണ്ട് നില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു പാവം എന്റെ അമ്മ. എന്റെ മുതുകിലൂടെ ഒരു ചെറിയ സൂചി കടന്നു പോയ വേദനയിലെ അലര്‍ച്ചയില്‍.... അമ്മയുടെ നെഞ്ചിലൂടെ കടന്നു പോയത് മൂര്‍ച്ചയേറിയ ഇരുതലവാളാണെന്നതില്‍ സംശയമില്ലാ.

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ഡോക്ക്‍ടര്‍ വന്നിട്ട് സിസ്റ്റര്‍മാരോട് എന്തോ പറഞ്ഞു. എന്നെ ഒരു റൂമിലേക്ക് കൊണ്ടു പൊയി. തൊട്ടു മുന്നുള്ള ദിവസത്തെ വേദന പുറത്ത് ഒരു വലിയ മുറിവായി തന്നെ ഉണ്ട്. അതില്‍ ബാന്‍ഡേജും ഒട്ടിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇനി കൊണ്ടു പോകുന്നത് എങ്ങോട്ടൊന്നെള്ളു പേടി എന്നെയേക്കാളും അമ്മക്കായിരുന്നു. അമ്മ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ട്യൂബിടാനാന്ന് പറയുവേം ചെയ്തു. അമ്മ ആകെ പേടിച്ചു. എങ്ങോട്ടാണി പോക്ക്.. അറിയില്ലാ. അവിടെ വച്ച് എന്റെ മൂക്കിലൂടെ ഒരു ട്യൂബ് അനായാസം ഒരു ഡോക്ടര്‍ അകത്തേക് കടത്തിവിട്ടു.

ഇനി ട്യൂബ് മാറ്റും വരെ എനിക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കാനാവില്ലാ. പകരം വെള്ളവും പിന്നെ വെള്ളത്തില്‍ ബിസ്കറ്റൊ മറ്റൊ കലക്കിയോ മാത്രം ട്യൂബിലൂടെ അമ്മ തരും. പിന്നീടാണ് ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചത്. അമ്മയും ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നില്ല. ഞാനമ്മയോട് ചോദിച്ചു... അമ്മയെന്തിയേ ചോറൊന്നും വാങ്ങി കഴിക്കാത്തെ...?? “അത് സാരമില്ലാ..., എന്റെ മോന്‍ ഭക്ഷണം കഴിക്കാതെ ഞാന്‍ കഴിക്കാനോ... അത് പറ്റില്ലെടാ...!! അമ്മക്ക് ഒരു വിശപ്പും ഇല്ലാ. മോന്‍ കഴിക്കുന്നതൊക്കെ അമ്മേം കഴിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ...!!!” ഞാന്‍ ഒരു പാട് പറഞ്ഞെങ്കിലും അമ്മ കേട്ടില്ലാ. പിന്നേയും ആരൊക്കെയൊ പറഞ്ഞെങ്കിലും അമ്മ തയാറാല്ലായിരുന്നു. പച്ചവെള്ളവും ബിസ്കറ്റും കഴിച്ച് എനിക്കൊപ്പം അമ്മയും കഴിയുകയായിരുന്നു.

അങ്ങനെ 6 നാള്‍. അത് കഴിഞ്ഞ് ട്യൂബ് മാറ്റി. എനിക്ക് കുടിക്കാന്‍ ഡോക്ക്‍ടര്‍ വെള്ളം തന്നു. ഇല്ലാ. ആ പ്രശ്നം മാറിയിരിക്കുന്നു. ഇപ്പോള്‍ വെള്ളം മൂക്കിലൂടെ പുറത്തേക്ക് വരുന്നില്ലാ. അമ്മക്ക് ദീര്‍ഘശ്വാസം ഒന്ന് നേരെ വിടാന്‍ കഴിഞ്ഞു. ഞാനൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. ആ പുഞ്ചിരിയില്‍ അമ്മ സന്തോഷം കൊണ്ടൊന്ന് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.

അന്ന് ആറു ദിവസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം ഞാന്‍ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതിനൊപ്പം അമ്മയും ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. അമ്മയുടെ മുഖത്ത് ആറു ദിവസം ഭക്ഷണം കഴിക്കാതിരുന്ന് കഴിക്കുന്നതിന്റെ എന്തെങ്കിലുമൊരു പ്രത്യേകത ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു. എന്നാല്‍ അമ്മയുടെ കണ്ണുകള്‍ മുഴുവന്‍ എന്റെ മുഖത്തേക്കായിരുന്നു. ഞാന്‍ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ ആ കണ്ണുകള്‍ വീണ്ടും നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി. അന്നെനിക്ക് അത്രമാത്രം ചിന്തിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നുവെങ്കില്‍ ഞാന്‍ ചോദിച്ചേനേം... “അമ്മയുടെ സന്തോഷം മുഴുവന്‍ ഞാനെന്നില്‍ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചിരിക്കയാണൊ അമ്മേ...???” എന്ന്...!!!

പിന്നേയും ദിവസങ്ങള്‍ മെഡികല്‍ കോളേജില്‍ തന്നെ കഴിച്ചു കൂട്ടി. ഡോക്‍ടര്‍മാരുടെ പ്രത്യേക ഒബ്സര്‍വേഷനില്‍. മൂന്ന് ദിവസം കഴിഞ്ഞ് എന്റെ മുതുക് തുളച്ചെടുത്ത അതില്‍ നിന്ന് അവര്‍ കാരണവും തപ്പി പിടിച്ച് വന്നു. ശക്തമായ ജലദോഷത്തെ തുടര്‍ന്ന് ഞാന്‍ ശക്തമായ രീതിയില്‍ മൂക്ക് ചീറ്റിയതിന്റെ ഫലമായി, മൂകിനേയും വായേയും ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ഒരു നേര്‍ത്ത പാട പോലുള്ള വാല്‌വ് പൊട്ടിയതിനെ തുടര്‍ന്നാണ്.... വായിലൂടെ കുടിക്കുന്നതെല്ലാം മൂക്കിലൂടെ വരാന്‍ കാരണം എന്ന്.

എതൊക്കെയായാലും... അന്ന് ആശുപത്രി വിടുമ്പോള്‍ എന്നെക്കാള്‍ ഒരു പാട് സന്തോഷം അമ്മക്കായിരുന്നു. ആയിരത്തിലൊരാള്‍ക്കൊക്കെ വന്നേക്കാവുന്നതെന്ന് ഡോക്ക്ടര്‍മാര്‍ വിശേഷിപ്പിച്ച അത്ഭുത അസുഖത്തില്‍ നിന്നും തന്റെ മകന്‍ രക്ഷപെട്ട് തിരിച്ചു പൊകുകയാണ്. അതില്‍ കൂടുതല്‍ അമ്മക്ക് സന്തോഷിക്കാന്‍ മറ്റൊന്നും വേണ്ടിയിരുന്നില്ലാ.

അപ്പച്ചനന്ന് വയാണ്ട് കിടപ്പായിരുന്നു. ആയിടക്കാണിങ്ങനേം.... എന്നിട്ടും അമ്മയുടെ ആ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞെങ്കില്‍ തന്നെയും, ആ മനസ് തളര്‍ന്നില്ലാ. ആ വയര്‍ വിശന്നില്ലാ. എന്നെയും ശുശ്രൂഷിച്ചിരുന്ന ആ കണ്ണുകളില്‍ ഉറക്കം കളിയാടിയില്ല. മരുന്നിനായും മറ്റും ഓടി നടന്ന് ആ കാലുകള്‍ തളര്‍ന്നതുമില്ലാ.

അമ്മേ, അമ്മെക്കെവിടെ നിന്നാണിത്ര കഴിവുകള്‍ ലഭിച്ചത്...??

കാലത്തിന്റെ തികവില്‍, എത്രയോ തവണ... എത്രയോ രീതിയില്‍ ഞാനാ പാവം അമ്മയെ വേദനിപ്പിച്ചു... എന്നിട്ടും....
അമ്മേ, അമ്മക്കൊരിക്കലും എന്നെക്കുറിച്ച് ദേഷ്യം തോന്നിയിട്ടില്ലേ അമ്മേ...??
അമ്മേ, ഞാനെത്ര ധിക്കാരിയായി പെരുമാറിയിട്ടും അമ്മെയെന്നോടെങ്ങനെ ക്ഷമിക്കുന്നു...??

സത്യം.... അമ്മയൊരത്ഭുതമാണ്... ഒരു മഹാ അത്‌ഭുതം....!!!!
അമ്മേ, എന്റെ മനസ് വേദനിക്കുന്നത് അമ്മയെങ്ങനെ അകലെയിരുന്നറിയുന്നു...??
അമ്മേ, അപ്പച്ചന്റെ ദേഷ്യപ്പെടലുകളൊക്കെ അമ്മയെങ്ങനെ സഹിക്കുന്നു അമ്മേ...??
അമ്മേ, അപ്പച്ചനാവാതെ വന്ന കാലത്ത്, ഞങ്ങള്‍ക്കായി കഷ്‌ടപ്പെട്ട് മടുത്തില്ലേ അമ്മേ..??
അമ്മേ, മക്കള്‍ക്ക് വേണ്ടിയിത്ര മാത്രം കഷ്‌ടപ്പെട്ട് മടുപ്പ് തോന്നിയില്ലേ അമ്മേ...???
അമ്മേ, അമ്മ അമ്മയെക്കുറിച്ചിനി എന്നോര്‍ക്കും അമ്മേ...???
അമ്മേ, സ്വാര്‍ത്ഥതയെ അമ്മ തോല്പിച്ചതെങ്ങനെയാണമ്മേ....???
അമ്മേ, ഞങ്ങളെ ഇത്രയധികം എങ്ങനെ സ്നേഹിക്കുന്നമ്മേ...??
അമ്മേ, അമ്മയെ ഞാനെന്തിനോടുപമിക്കും അമ്മേ...??
അമ്മേ, എന്റെ മനസിലെ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം ഉത്തരമുണ്ടാകുമോ അമ്മേ...???

അമ്മയാണെന്റെ അമ്മ.
ദൈവമാണെന്റെ അമ്മ
അദ്ധ്യാപികയാണെന്റെ അമ്മ
കൂട്ടുകാരിയാണെന്റെ അമ്മ
ആശ്രയമാണെന്റെ അമ്മ
അഭയമാണെന്റെ അമ്മ
സ്നേഹമാണെന്റെ അമ്മ
നിസ്വാര്‍ത്ഥതയാണെന്റെ അമ്മ
എന്റെ എല്ലാമെല്ലാമാണെന്റെ അമ്മ.

അമ്മേ... ഞാന്‍ അമ്മയെ എത്രമാത്രം സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്ന് എനിക്ക് പറഞ്ഞറിയിക്കാന്‍ അറിയില്ലാ... ആവുകയുമില്ലാ. എന്നാലും ഞാന്‍ പലപ്പോഴും അമ്മയെ വേദനിപ്പിച്ചു. ക്ഷമിക്കൂ അമ്മേ... ക്ഷമിക്കൂ....!!!